Eén man volgt de gravitationele golven LIGO ontdekt terug naar zwarte gaten

RUSH E

RUSH E
Anonim

Toen wetenschappers bekend maakten dat ze in februari al bewijzen van zwaartekrachtgolven hadden gevonden, gooide de wetenschappelijke wereld een slordig feest voor zichzelf. De ontdekking hielp de eeuwenoude theorie van algemene relativiteitstheorie Einstein te bevestigen, waardoor het enorm nieuws was. Maar het bracht ook een heleboel andere vragen met zich mee met betrekking tot de natuurkunde. De enige manier waarop wetenschappers die vragen kunnen beantwoorden: vind meer zwaartekrachtsgolven.

Natuurlijk heeft de Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory (LIGO), die eerst de zwaartekrachtgolven detecteerde met behulp van een paar interferometers, al meer inspanningen om meer van deze extreem zwakke signalen te vinden. Maar er is slechts één groot probleem dat in de hype niet is aangepakt: waar komen deze golven vandaan? Dat is wat astronoom Peter Garnavich van de Universiteit van Notre Dame wil ontdekken.

De interferometers van LIGO zijn de enige instrumenten die op dit moment in staat zijn om zwaartekrachtsgolven te vinden, maar LIGO-onderzoekers weten niet echt waar ze moeten wijzen. Garnavich en zijn team proberen dat probleem op te lossen met behulp van de grote verrekijker telescoop in het zuidoosten van Arizona om te zoeken naar tekenen van zichtbare lichtemissies van gebeurtenissen die zwaartekrachtgolven kunnen genereren. Wat zijn dat soort evenementen? Nou, toen LIGO de eerste keer golven vond, werden ze verbannen uit een paar zwarte gaten die tegen elkaar botsten. Dus je kijkt naar echt krachtige gebeurtenissen, zoals intense supernova's of andere vreemde zwart gatverschijnselen.

"Deze zwarte LIGO-gaten zijn groter dan de stellaire zwarte gaten die we kennen in de Melkweg, maar veel kleiner dan de enorme zwarte gaten in de centra van sterrenstelsels," zei Garnavich in een verklaring. "Er wordt niet verwacht dat de samenvoeging van zwart gat veel elektromagnetische straling zal produceren, en de heersende consensus was dat zwaartekrachtsgolven zouden worden gedetecteerd door botsende neutronensterren, een gebeurtenis die enig licht zou moeten genereren."

Met andere woorden, Garnavich dekt zijn weddenschappen af ​​dat meer voorkomende sterrengebeurtenissen die grote hoeveelheden licht produceren, meer de aandacht waard zijn. Gebeurtenissen met een zwart gat produceren niet veel elektromagnetische activiteit, maar het zou een vergissing zijn om de zoekactie te beperken tot dat soort objecten.

Garnavich is optimistisch dat hun werk ertoe zal bijdragen dat de zoektocht wordt beperkt tot een paar honderd kandidaat-objecten of minder. Als zijn werk loont, kunnen zwaartekrachtsuggesties op een dag net zo gewoon zijn als het ontdekken van exoplaneten of het kijken naar ontploffende sterren.