Is A2 Milk echt "Super Milk?"

Melk was ooit een van de eenvoudigste en meest ongecompliceerde stoffen die men kon hebben. Maar de afgelopen jaren heeft de gezondheidsindustrie het natuurlijk begrepen en nu hebben we naast half-en-half en heel en 2-procent en magere melk ook zuivelvrije 'melk', zoals amandelmelk, kokosmelk, cashewnotenmelk en - in een poging om tegelijk edgy en foodie en voedzaam te zijn - kakkerlakkenmelk.

Maar zo verliefd als Amerikanen zijn met supermelk, is er een die we niet hebben kunnen oppikken die populairder is in het buitenland: A2-melk.

A2-melk is traditioneel omdat het nog steeds koemelk is. Het verschil is dat in plaats van het bèta-caseïne Al-eiwit dat wordt gevonden in de meest algemeen verkochte soort melk, het eiwit A2 bevat. A1 beta-caseïne geeft een specifiek opioïde peptide vrij, beta casomorfine-7 of BCM7, wanneer het wordt verteerd. A2 doet dat niet.

Geitenmelk en schapenmelk zijn van nature A2. Dus is moedermelk. Eigenlijk is koeienmelk hetzelfde als de koeien uit Azië of Afrika komen; een Europese koe-soort produceert A1 beta-caseïne, het resultaat van een lang geleden genetische mutatie. Maar de A1-stam is beperkt tot een selecte populatie, dus het is nog steeds mogelijk om kuddes Europese koeien te fokken die alleen A2-melk produceren. Dit is hoe de boeren die leveren aan The A2 Milk Company, de in Nieuw-Zeeland gevestigde groep achter het gelijknamige product, doen wat ze doen.

Het verschil komt neer op slechts één aminozuur, maar legioenen van A2-bekeerlingen zeggen dat standaard A1-melk hun prikkelbare-darmsyndroom verergert of ondrinkbaar is vanwege hun lactose-intolerantie. A2 melk, het verhaal gaat, is vrij van alle soorten risico's waarmee je te maken krijgt als je A1 drinkt, van alledaags ongemak van de ingewanden tot diabetes. Er is ook veel gesproken over oneerlijke labels van Lion Group, die verschillende merken met de A2-badge produceert.

Dus hoe super is A2 eigenlijk?

"Ik ben voorzichtig met termen als 'supermelk'," Keith Woodford, auteur van Devil in the Milk: Illness, Health and the Politics of A1 and A2 Milk, zei in een e-mail aan omgekeerde. "Het is opmerkelijk dat populaties met een hoge inname van A1-bèta-caseïne ook populaties zijn met een hoog percentage hartaandoeningen en type 1 diabetes. We hebben nu een beter begrip van de wetenschap hierachter en we hebben resultaten van dieren, maar het is is moeilijker te bewijzen in mensen door klinische onderzoeken omdat deze ziekten zo lang duren om zich te manifesteren."

In dierproeven is aangetoond dat A1-bèta-caseïne het proces van voedsel dat door de darm beweegt met ongeveer zes uur vertraagt. Dit betekent zes uur langer tussen het moment waarop u de melk drinkt en wanneer u het plasje uitdroogt, waarbij u onderhevig bent aan indigestie, gas, een opgeblazen gevoel en dergelijke. Volgens Woodford zou A1 (technisch gezien BCM7) ook kunnen bijdragen aan ontsteking en verschillende ongunstige auto-immuunreacties. Woodford zegt dat persoonlijk het risico op hartaandoeningen hem ertoe aanzet om melk met A1 beta-caseïne te vermijden, hoewel hij hem af en toe in kleine hoeveelheden voor zijn koffie zal gebruiken als er geen A2 bij de hand is.

De complicaties van oneerlijke advertenties helpen niet als voorstanders van A2 proberen de reguliere zuivelindustrie te slim af te zijn. Voor alle duidelijkheid, het zijn niet de effecten van A2 die verkeerd worden weergegeven, alleen de fysieke aanwezigheid in verschillende producten. Woodford is benaderd door vele boze, bedrogen consumenten, waaronder zijn eigen dochter, die PURA- of Dairy Farmers-melk kochten nadat hij werd geleid om te geloven dat deze uitsluitend het A2-eiwit bevatte (in plaats daarvan bevatten ze zowel A1 als A2).

En dat betekent volgens Woodford dat het gewoon oude melk is.