Vertrouw op James Cameron: Waarom de 'Avatar'-vervolgingen geweldig zullen zijn

James Cameron maakte een paar weken geleden nieuws en zoals altijd veroorzaakte zijn naam sterke reacties van filmfans.

Tijdens de vooraanstaande presentatie van Fox liet de filmmaker weten vier plannen te maken avatar sequels, en bedoeld om ze allemaal gelijktijdig te schieten. Fans en critici waren stomverbaasd: waar komt deze vent uit met het maken van vier (vier !) vervolg op een film waarvan velen denken dat ze slechts box office champ geworden zijn dankzij visuele effecten die nu ver zijn overtroffen?

Wat de haters vergeten over de opvolger-gelukkige aankondiging van Cameron is dat James Cameron de man is die verantwoordelijk is voor enkele van de beste sequels aller tijden.

Niet dat zijn originelen iets zijn om te negeren; de haat voor avatar is gewoon misleid. De klachten ertegenaan lijken niet te hangen of het verhaal het eigenlijk verdient om te worden voortgezet of niet, maar eerder de relatieve waarde van de eerste film in de eerste plaats. Het meest spraakmakende argument aangewakkerd door de recente vervolguitspraak van Cameron, zoals benadrukt door een doorgaans onbeschaamde Deadspin post, is het feit dat avatar Blijkbaar heeft het geen memorabele lijnen ondanks zijn suprematie.

Behalve dat het hopeloos reductionistisch en stom is, verenigt het argument de waarde van succes met de waardigheid van nostalgie. Meer specifiek betekent iets dat iconisch is niet dat het gedenkwaardige lijnen moet hebben. Talloze shitty-actiefilms hebben iconische oneliners, maar dat betekent niet dat ze klassiekers zouden moeten zijn. En een gelijk aantal klassieke films heeft een gevestigde reputatie als een van de beste films aller tijden zonder noemenswaardige quotes. Duizeligheid wordt door sommigen beschouwd als de beste film ooit gemaakt, maar kun je een enkele regel ervan citeren?

In tegenstelling tot sommige andere films die resulteerden in het verkrijgen van vervolgfilms, avatar Het verhaal leent zich op een natuurlijke manier voor een nieuw bezoek. De sage van het Nav'i-volk is nog niet voorbij en omdat avatar is de meest succesvolle film ooit, de voortzetting ervan is onvermijdelijk, of je je dialoog nu wel of niet kunt onthouden of niet.

Piranha II8 - zijn debuut-functie, die hij verstootte - ondanks dat, is Cameron het brein achter enkele van de meest geliefde vervolgspellen aller tijden, inclusief Buitenaardse wezens, Rambo: First Blood Part II, en T2. Ze hebben misschien niet The Godfather Deel II -niveaus van filmische betekenis, maar ze zijn vast en zeker het soort memorabele escapistische entertainment dat Cameron zijn carrière heeft opgebouwd, keer op keer.

Cameron weet de hoofdzonde van filmsequels te vermijden: niet-origineel zijn. De reden waarom Cameron's sequels meer resoneren dan de normale franchise-inleg, is omdat hij zich er goed van bewust is dat een filmmaker het voorgaande moet eren terwijl het verhaal op een andere manier wordt gepropageerd.

Eerste bloed was een waarschuwend verhaal over PTSS onder Vietnam-dierenartsen die toevallig een post-ster Rotsachtig Sylvester Stallone. In plaats van een andere strijdklare stand-off te verzinnen, Cameron, die scenarioschrijven had Eerste Bloed Deel II, herkende Stallone als een vlezig Amerikaans icoon wiens verhaal zou kunnen worden ingepakt in ernstige sociale kwesties. Vandaar de verhoogde hoeveelheid explosies en vuurkracht in het geliefde vervolg. Als je aan Rambo denkt, denk je aan het werk van Cameron met zijn personages.

Hetzelfde geldt voor zijn karakterisering van Ripley in Buitenaardse wezens. Een simpele ruimtevrachtwagenchauffeur in de originele, de nederige, van een tagalong gewaande badass-krijger, komt rechtstreeks uit Cameron's speelboek met een hergebruikte actieoorlogsfilm die de neigingen van het horrorgenre op het origineel versterkte. Buitenaardse wezens was compleet anders dan die van Ridley Scott Vreemdeling, wat voor sommigen ontmoedigend was, meer verwachtend van hetzelfde, maar de versterkte vooruitzichten zijn zelfs nog meer onvergetelijk.

Nergens is de neiging van Cameron om verhalen te ondermijnen ten gunste van een vervolg dat prominenter is dan in Terminator 2: Dag des Oordeels. Het lijkt er misschien niet meer op, maar het omzetten van de ultieme schurkenmoordenaar in de goede man was een ongelooflijk gewaagde zet in de wereld van het blockbuster-filmmaken in de vroege jaren 90. Cameron draaide de iconische rol van Arnold Schwarzenegger volledig om en creëerde een scenario dat leek op Darth Vader die zijn rode lichtzwaard naar beneden gooide en weer een betere Jedi werd. Het vervolg van Cameron was een nieuw perspectief, en het was spannend en fris. Maar bovenal was het onverwacht en het publiek zou moeten anticiperen op de koning van de sequels om iets soortgelijks met het zijne te doen avatar saga.

Een deel van de afkeer van Cameron is zijn onverschrokkenheid en de onzekerheid die dit met zich meebrengt. Maar hij heeft het recht verdiend om gigantische proclamaties te maken, zoals meerdere sequels. Dat zou jij ook doen als je verantwoordelijk was voor de twee best scorende films ooit. Maar iedereen met de wapens in het vervolg avatar moet gewoon rustig rusten. Verwacht het onverwachte.