De Finale Cliffhanger van 'The Magicians' slaat een glorieus onbeheersbaar eerste seizoen af

Het leidde allemaal tot dit - of toch? De finale van het eerste seizoen De magiërs was een verwarrende puinhoop, maar over het algemeen is de show nooit gestopt met experimenteren en risico's nemen. Het seizoen eindigde op zo'n bonkers cliffhanger dat het alles behalve de fouten van de finale corrigeerde.

Een deel van de aantrekkingskracht van de show - in de loop van de eerste twaalf afleveringen - was dat het zichzelf voortdurend opnieuw uitvond. Net zoals kijkers dachten dat ze konden voorspellen waar het heenging, wat het deed en hoe het zijn verhaal vertelde, De magiërs verschoven zijn vorm. Kijk gewoon naar 'The World in the Walls', 'The Majakovsky Circumstance' en 'Impractical Applications' voor bewijsmateriaal. Je moet een show bewonderen die zelfs in de finale van het eerste seizoen volledig zichzelf herformuleert terwijl je probeert het reeds aangekondigde tweede seizoen op te zetten, en afbetalen wat het beloofde aan het einde van zijn première dertien weken geleden. In 'Have You Brought Me Little Cakes' kwamen Quentin Coldwater (Jason Ralph) en de Brakebills-crew eindelijk weer oog in oog te staan ​​met het beest, maar niet voordat er nog een miljoen andere dingen gebeuren.

In de voorlaatste aflevering bleven we achter met Quentin en Julia (Stella Maeve) die uiteindelijk het magisch jeugdrijk van Fillory bereikten via een aantal haastig verklaarde magie van tijdreizen. Als ze daar in de jaren veertig verschijnen, is het nog steeds de bruisende tuin van Eden-achtige plek waar de Chatwin-kinderen nog leven. Quentin en Julia komen meteen aan het creëren van een magische dolk die uiteindelijk het beest kan doden.

Ondertussen, 70 jaar in de toekomst, zijn Alice (Olivia Taylor Dudley), Penny (Arjun Gupta), Margo (Summer Bishil), Eliot (Hale Appleman) en Josh (Trevor Einhorn) vers van het springen door de Neitherlands-fontein naar een geheel verschillende Fillory. "Welkom bij Fillory 2016", zegt Quentin op sarcastische toon in de prominent gebruikte voice-over van de aflevering, gecombineerd met beelden van een desolate en sombere Fillory overspoeld door de kwade invloed van het Beest. Zie het als een magische versie van het hedendaagse Detroit.

Vanuit die basisopstelling zou alleen een opsommingsteken van plotontwikkelingen de aflevering recht kunnen doen:

• Eliot, die we op de een of andere manier te weten komen, is de Hoge Koning van de Fillory, moet de dochter van de messenmaker trouwen als betaling voor het maken van zo'n zeldzaam stuk wapentuig. Hij moet haar ook onmiddellijk impregneren in overeenstemming met de wet van Fillory.
• Quentin en Julia, terug in het heden, ontdekken dat Jane Chatwin de Watcherwoman is Fillory en verder, maar het is om de een of andere reden een stuk minder eng dan in de boeken.

• Quentin en Julia vinden ook Ember, de mollige halfman / halfstok meestertovenaar die over Fillory waakt, maar die is verbannen naar een leven van slavernij vanwege het Beest, die hen vertelt dat de enige manier om het magische zwaard te hanteren dood het beest is om zichzelf "doordringen" met zijn meester goochelaar zaad. Ja, magisch sperma = ere-meester goochelaardrankje.
• Penny redt Victoria, Josh's reizigervriend gevangen in de Fillory kerker, die onthult dat er een persoon in de volgende cel is die ook gered moet worden. Die persoon: Christopher Plover.

• Als Plevier zich in de volgende cel bevindt, betekent dat: verras je! Martin Chatwin is the Beast!
• Josh en Victoria verlaten Fillory met een "bedankt maar nee bedankt" vaarwel, waardoor ze twee van de meest nutteloze personages ooit zijn.
• De bende is van plan om het Beest te confronteren met de bron van magie, de bron van alle magische krachten in het universum alleen maar omdat hij blijkbaar daar rondhangt om de lente droog te zuigen van alle geluk en tovenarij.
• Quentin overhandigt mesplichten aan Alice, allebei omdat hij waarschijnlijk magische Ram-man jizz wil drinken, maar vooral omdat hij denkt dat zij de machtigere tovenaar is en zij de tijdlusverwachtingen van het Beest van een aanval van Quentin in hun voordeel kunnen gebruiken.

• In plaats van de welwillende godin Our Lady Underground op te roepen, ontdekken we in een flashback dat Julia en haar vrienden een kwaadaardige demon genaamd Reynard the Fox hebben opgeroepen, die prompt iedereen vermoordt behalve Kady en seksueel geweld, Julia, die Marina oproept om alle herinneringen aan de event afgeveegd totdat Ember de spreuk opheft.
• Alice drinkt de essentie van Ember en wordt een meestertovenaar, terwijl Julia, die werd verkracht door Reynard, ook technisch een goochelaar wordt, omdat ook zij 'doordrongen' was van zijn essentie.

Pff, dat was veel. En veel ervan was behoorlijk raar. Het is alsof elke keer dat je de gelegenheid had om jezelf af te vragen "waar waren ze het weer over?" Het in een aflevering werd gegooid en beknopt werd ingepakt bijna tot op het punt van lichtzinnig te zijn. De aflevering zou gemakkelijk een masterclass kunnen zijn in het verdichten van een plot van drie afleveringen in 45 minuten, maar dat hoeft niet per se goed te zijn. De showrunners hadden alles wat zich in de finale achteraf in de voorgaande afleveringen had kunnen voordoen en hadden moeten hebben uitgerekt om er zeker van te zijn dat dingen niet zo gehaast waren als ze hier leken te zijn.

Maar om eerlijk te zijn, het was zeker een gek ritje. Het feit dat de aflevering zo stabiel bleef tijdens het plotten van de plot-progressie, maakt het ook een van de meest halsbrekende afleveringen van tv die je zult zien, die wordt afgetopt door de absoluut gekke slotscène.

Er is al een tweede seizoen aangekondigd, en het is net of de showrunners gewoon wilden blijven spelen met dat idee in het achterhoofd van het publiek. The Beast (ook bekend als Martin Chatwin) doet eindelijk afstand van zijn door motten geteisterde gezicht en vermoordt iedereen snel (inclusief een bijzonder bruut moment waarbij hij beide handen van Penny afknipt) en leidt Julia ertoe hem aan te vallen. Maar voordat een beestbloed vergoten wordt, biedt ze hem een ​​cryptische deal aan, de twee verdwijnen en Quentin (en het publiek) blijft in de hoek kronkelen om te proberen te achterhalen wat er is gebeurd. Snijd naar zwart, speel het publiek weg, maar hoop hopelijk meer.

De magiërs speelde tricks op het publiek tot aan de uiteindelijke aftiteling, en dat soort verhalende handgebaar zou een paar kijkers gek maken omdat ze geen nette en opgeruimde oplossing kregen. Maar De magiërs is nooit netjes en opgeruimd geweest. Het gaat altijd om karakters met dit bovennatuurlijke vermogen om er achter te komen dat het hen alleen maar menselijker maakt dan wat dan ook. Er zijn veel ups en downs geweest tijdens het eerste seizoen, en De magiërs is veel dingen geweest. Meestal is het magisch geweest.