Homicide Cyborg Barry keert terug naar 'Archer'

De Boogschutter de bemanning mag nieuwe opgravingen en nieuwe banen hebben, maar sommige dingen veranderen nooit: in 'Motherless Child', de vierde aflevering van Season 7, confronteert Sterling zich met een oude vijand - de eindeloos onmeltbare, moorddadige cyborg Barry (Dave Willis). En samen confronteren ze hun diepgewortelde problemen met de mama. Barry, die letterlijk zijn gezicht verloor nadat Sterling (H. Jon Benjamin) hem vorig seizoen in een graanelevator had opgeblazen, is terug en gaat op zoek naar zijn biologische moeder; hij dwingt het Figgis-bureau om haar te vinden door Malory (Jessica Walter) gegijzeld te houden in een verstikkende kerker. Sterling, gekrenkt bij het vooruitzicht om zijn eigen moeder te verliezen, helpt met tegenzin, hoewel Malory nauwelijks zijn hulp nodig heeft en een solo badass laat ontsnappen net als de bemanning Barry's moeder in de Californische archieven blootlegt.

In deze aflevering, zwaar op moppen en licht op actie in vergelijking met de seizoenopruimers met een pistoolschot, is het aan Malory om de opwinding te brengen als haar stuntelende team poriën over computerafdrukken van adoptiebureaus. En ze doet het zeker als een bezorgde bal: door haar met handboeien om te doen in een lege, geluidloze kamer, denkt Barry dat hij een snelle heeft getrokken op mevr. Archer, maar voor de doorgewinterde spionnenarts is het allemaal rote. Ze is in slechter situaties geweest; "Tenminste deze keer ben je niet verslaafd aan een auto-accu of tot aan je enkels in het bloed van een kameel," mompelt ze terwijl ze haar krulspelden uitschudt, methodisch tegen haar stoel slaat en haar manchetten ontgrendelt. Haar nonchalance doet denken aan The Bride in Kill Bill: Volume II terwijl ze zich koel uit de kist ramt. Eén stap tegelijk En dan volstrekte wraak (en een stijve drank).

De laatste tijd heeft Malory ons eraan herinnerd dat ze meer dan capabel is in het veld; eerder dit seizoen leidde ze de aanval op de leergebonden fietsers die haar zoon dreigden te vermoorden, en later in 'Moederloos kind' slaat ze een vrachtwagenchauffeur een stomp op nadat hij zijn voorliefde voor zilveren vossen uitdrukt. Zoals Sterling, die leert omgaan met middelbare leeftijd, misschien is Malory aan het uitzoeken hoe om te gaan met de banaliteit van grootmoeder en leven bij L.A. Of misschien verveelt ze zich gewoon. Privé-onderzoek is tenslotte een "groezelig" bedrijf.

Omdat het zo'n bekend territorium betreedt, voelde deze op zichzelf staande episode als een terugkeer naar O.G. Boogschutter: Geen Hollywoodsterren, geen miljonairadvocaten - gewoon gekke oude Barry ("een robotmama die geen …" heeft) en Sterling stafkoppen, net als vroeger. Zelfs de klassieke zwaluwstaartzwaan, die we sinds seizoen twee niet meer hebben gezien, maakt een terugkeer (helaas, "bok bok" niet).

Door een pauze te nemen van het verkennen van de nieuwe rol van Figgis Agency, maakte de show tijd vrij om comfortabele tropen opnieuw te bekijken, zoals Cheryl's fetisjen ("Barry staat op het punt de eerste wet van de robotica te overtreden … op mijn vagina.") En Krieger's meedogenloos enge onderzoek onthulde dit tijd rond in de kast vol met letterlijke gezichten hij is weggestopt. Het verval in tijdloosheid was aangenaam. In plaats van het gevoel te hebben dat showontwerper Adam Reed afstand deed van zijn revamp, was de aflevering een welkome herinnering dat de eindeloze jackassery in het hart van de show intact blijft.