Wat naar huis gaat voor de feestdagen doet je hersenen

Ze zeggen dat je nooit meer naar huis kunt gaan, maar het zijn verdomde leugenaars. Je kunt weer naar huis gaan, maar de zintuiglijke ervaring van je terugkeer - de geur van je huis, het gevoel van je lakens, de specifieke manier waarop de wind door de bomen fluit - biedt misschien niet het comfort dat je zou verwachten. Het is verleidelijk om te geloven dat deze teleurstelling een functie is van het realiseren van de banaliteiten van je begin - een conclusie die goed aansluit bij het Amerikaanse bootstrappingverhaal - maar dat is niet waar. Dit is je brein op nostalgie. Wanneer je naar huis gaat, ga je vanzelf terug naar jeugdrollen die niet langer passen in je denkprocessen. Alles is zoals het was, maar niets is zoals je denkt dat het zou moeten zijn.

Leeftijdsregressie wordt beschouwd als een bijna universeel fenomeen. Gecategoriseerd als een psychologisch verdedigingsmechanisme zorgt regressie ervoor dat iemands volwassenheidsniveau terugkeert naar een eerder ontwikkelingsniveau. U bent misschien een echte volwassene die uiteenlopende portefeuilles begrijpt; het maakt niet uit, je rolt je ogen en hindert je broers en zussen in een mum van tijd.

Psychologen weten niet precies waarom iedereen achteruitgaat wanneer ze naar huis gaan. Het kan te maken hebben met het feit dat omgevingen fundamentele emotionele systemen activeren. Slapen in je kinderkamer, de relatief simpele logica, herinnert je eraan hoe je je voelde toen je nog een kind was. Als een persoon een goede jeugd heeft gehad, zuurt het gevoel enigszins door kleine veranderingen in het milieu (bijvoorbeeld een nieuw tapijt). Als een persoon een slechte jeugd had, wel, dan zouden ze waarschijnlijk niet uitkijken naar naar huis gaan in de eerste plaats.

"Als iemands gezinsleven in de kinderjaren stressvol was in termen van conflicten tussen familieleden of ongunstige omstandigheden die iedereen treffen, zou teruggaan naar dezelfde omgeving zeker negatieve emoties en gevoelens van stress kunnen oproepen - vooral als die ervaringen nooit echt zijn opgelost," Constance Hammen, hoogleraar klinische psychologie aan de Universiteit van Californië, Los Angeles, vertelt omgekeerde. "Uiteraard kunnen ervaringen uit je kindertijd een blijvende indruk nalaten."

Hammen zegt dat vakantie bijzonder moeilijk kan zijn als ze worden geassocieerd met verlangens die nooit werden vervuld. Familieproblemen veroorzaken grotere reacties en veroorzaken meer oud gedrag dan zeggen, ruziemaken met vrienden, gewoon omdat we meer op ons gezin willen reageren. Mam maakt ons in paniek omdat zij de persoon was die ons in leven hield.

Er is ook de zeer hoge kans dat je hersenen zich laten meeslepen door nostalgie wanneer je thuiskomt (zelfs als het niet om vakanties gaat, studies tonen aan dat mensen zich meestal één tot drie keer per week nostalgisch voelen). Hoewel dit een relatief nieuw vakgebied is, geloven onderzoekers dat mensen nostalgisch worden voor meerdere doelen: om een ​​verhalende structuur aan hun leven te geven, om spijtbetuigingen te herkennen, om zichzelf eraan te herinneren dat ze erbij horen. Mensen zijn vooral geneigd om zich nostalgisch te voelen als ze eenzaam zijn of zich beter willen voelen over hun situatie in de wereld. Als je niet de beste tijd hebt om ooit een praatje te maken met een uitgebreid gezin, zal nostalgie je eraan herinneren dat vakanties prachtig zijn en verdomme, je zult ervan genieten.

Wanneer mensen gesprekken voeren over het verleden en zich nostalgisch voelen, activeren ze twee soorten geheugenrepresentaties en verweven ze zich, vertelt David Gallo van de afdeling psychologie van de Universiteit van Chicago. omgekeerde. Het eerste type is episodische herinnering - dat is wanneer mensen specifieke herinneringen ophalen van een tijd en een plaats. Het andere type is semantisch, de herinneringen die zijn gebaseerd op feitelijke informatie maar niet gebonden zijn aan een specifieke gebeurtenis die u zich herinnert.

Bepaalde bezienswaardigheden kunnen automatisch herinneringen oproepen, die op het gebied van nostalgie meestal positieve zijn.

"Naast het activeren van deze twee soorten autobiografische geheugenrepresentaties, impliceren sommige voorbeelden van nostalgie niet eens de activering van impliciet aangeleerde gevoelens zonder activering van autobiografische informatie op het bewuste niveau", zegt Gallo.

"We kunnen bijvoorbeeld door onze geboorteplaats rijden en gebouwen en gezichten herkennen die positieve gevoelens van nostalgie opwekken, zonder specifieke informatie op te halen - dit zou een geleerde reactie in het geheugen zijn."

Je brein kan voorbije gebeurtenissen echter overspelen en een overspannen gevoel van nostalgie creëren dat niet in verhouding staat tot je werkelijke herinneringen.

"Wat we hebben gevonden is dat mensen over het algemeen bevooroordeeld zijn om hun verleden positiever te onthouden dan het in werkelijkheid was - het benadrukken van positieve ervaringen en het negeren van negatieve ervaringen - en deze tendens neemt nog verder toe naarmate we ouder worden", zegt Gallo.

Een populaire theorie voor waarom dit gebeurt, is dat we gemotiveerd zijn om een ​​positief zelfbeeld te behouden en deze vooroordelen laten ons toe om het verleden dat we willen reconstrueren. Hoewel sommige soorten persoonlijkheden meer vatbaar zijn voor geheugenvervorming dan andere, zeggen psychologen dat we niet een universeel aantal kunnen berekenen van hoeveel herinneringen elk van ons heeft vervormd. Maar we weten wel dat we gelukkiger zijn over het verleden dan de toekomst; een onderzoek uit 2012 wees uit dat proefpersonen die te horen kregen na te denken over nostalgische ervaringen, gelukkiger over zichzelf waren als mensen versus proefpersonen die zich een positieve toekomstervaring moesten voorstellen.

Nostalgie kan alle gevoelens oproepen, maar het is belangrijk om te onthouden dat het ook valse verwachtingen kan scheppen, waardoor je ontevreden wordt. Wanneer nostalgie een "heiligend verhaal voor een herinnering" draait, zal het je waarschijnlijk teleurgesteld maken wanneer je het geheugen gaat recreëren, of het nu vakantietradities zijn of wat dan ook, en je realiseert je dat je niet gelukkig bent met de IRL-realiteit. Het kan je ook doen huilen - soms herinneren nostalgische herinneringen je eraan dat het verleden automatisch achter je blijft.

En als de gedachte om naar huis te gaan voor de feestdagen je al benadrukt, begin je er nu aan te denken waarom dat zo is. Je wilt niet omgaan met de interne triggers die je hebt op het moment dat je probeert uit te leggen aan je tante wat bloggen is.

"Als een persoon zich bedroefd voelt over 'naar huis gaan', is dat een goede indicatie dat ze plannen moeten maken om voor zichzelf te zorgen", zegt Hammen.