Raar worden met 'The Leftovers:' Episode 2.6, 'Lens'

Zoals De restjes keert terug met zijn tweede seizoen, we breken af ​​wat raar is, wat mysterieus is en wat eenvoudig is de fuck? op de intrigerende, vaak raadselachtige, nooit saaie show van HBO. Zonder verder oponthoud duiken we in de zesde aflevering "Lens".

Wat is Confounding: Nora's houding ten opzichte van Erika. Je zou denken dat Nora de benarde situatie van Erika zou begrijpen - een vermist kind dat nooit meer terug zou komen - en het zou gebruiken als basis voor vriendschap en binding. Maar zoals gewoonlijk verrast Nora ons door te reageren op een manier die tegen het verwachte aantal in gaat, maar toch organisch en natuurlijk lijkt zodra we er zijn. Die gespannen scène in de woonkamer van Erika als Nora haar door haar vragenlijst leidt en de twee vrouwen elkaar aan het huilen maken, is kippenvel waardig. Naarmate de aflevering vorderde, was ik bijna vergeten dat Nora in het begin een steen door het venster van Murphy gooide - misschien was het gewoon een vreemd beeld dat, zoals de meeste dingen in deze serie, niet zou worden aangepakt - maar Erika die het aan het eind repliceerde, stuurde een duidelijke, huiveringwekkende boodschap: er zal geen binding zijn tussen nabestaanden. Stenen worden gegooid. Ik weet niet welke voorstelling sterker was of met welke vrouw je minder graag zou rotzooien.

Wat is intrigerend: Nora's gesprek met Laurie. WAAR IS TOM EN WAT DOET HIJ? Heeft hij zijn eigen gemeente vol met minderjarige meisjes opgericht? Is hij op weg naar Australië, waar hij nu het vredige leven van een schapenboer leeft? Is hij nog verder van het einde gegaan en een seriemoordenaar geworden wiens M.O. is om zijn slachtoffers olijfgroene gebreide mutsen te laten dragen? Ik moet weten!

Het was een briljante toets, op verschillende niveaus, om een ​​telefoongesprek te gebruiken als een apparaat om de twee ongelijksoortige verhaallijnen met elkaar te verbinden. Het bracht ons op de hoogte van Tom en Laurie - ik heb er nooit meer naar verlangd om met hen in contact te komen - en het zorgde ervoor dat Nora en Laurie, twee fascinerende vrouwen verbonden door dezelfde jongen, een scène konden delen. Telefoonscènes kunnen gemakkelijk worden opgelost in een cliché-situatie met gesplitst scherm, maar de manier waarop de schoten nauw in de buurt kwamen van hun gespannen gezicht (Laurie begon weer met roken, met haar met elektrische membraamschokken; Nora's aanvankelijke agressie veranderde in onwillige bezorgdheid) creëerde een dat voelen iets kan gebeuren. Laurie kon opduiken in Jarden, Tom kon opdagen met zijn Hug Squadron, Nora kon Laurie vervloeken, Nora kon haar vertrouwen geven: de spanning kwam voort uit het feit dat twee hoogst onvoorspelbare karakters in spiralen van zelfvernietiging samen een scherm delen voor de eerste keer, en alles had mogelijk vanaf daar kunnen zijn ontstaan.

WTF's om op te slaan voor de toekomst:

• De demon Azrael. Net als we denken dat de dingen intens worden, is er een beetje onverwacht humor om te voorkomen dat deze show somber wordt. Het publiek de stuipen op het lijf jagen die dachten dat de wetenschapper een nieuw, belangrijk personage zou zijn, was puur trollen op het schrijversgedeelte. Goed gespeeld.

• Hoeveel tijd is er verstreken sinds de laatste aflevering? Matt lijkt redelijk gevestigd in de vreemde purgatory sloppenwijk buiten Jarden

• "Ik heb iemand gezien." Kevin, zoals Jon Snow ("Ik heb Mance Rayder gedood!", Vertelt hij de Wildlings in "Hardhome", zonder de moeite te nemen om eerst te vermelden dat Mance was nu al worden verbrand op de brandstapel) moet echt de kunst van de conversatiecontext leren.
• Is het raar dat ondanks alles, ik Kevin en Nora nu als een van de vreemdste vertederende stellen op tv vind? Ze krijgen elkaar echt te pakken - Nora knoopt hem elke avond met de handboeien aan, geen probleem, en Kevin trekt zijn wenkbrauwen op als hij ziet dat ze papieren uit iemands aktetas steelt, maar kijkt schouderophalend weg. Ze tolereren elkaars excentriciteiten, geen vragen gesteld, maar ze zijn ook niet bang om elkaar op te bellen als het nodig is. ("Je boeit me elke avond met het bed en handelt alsof het normaal is!")

Het eindoordeel: De restjes maakt elke andere show op tv er op dit moment uit als een amateur-studentenfilm. En iedereen die denkt dat het alleen maar werkt op mysteries die het niet van plan is op te lossen, kan hun woorden inslikken, want deze week kregen we feitelijke antwoorden op drie verschillende puzzels. We weten dat Virgil Erika of John Murphy's vader is, we weten wat Erika heeft gedaan met die dode vogels in de doos, en we weten dat Nora eindelijk op de hoogte is van de hallucinaties van Kevin. We hebben zelfs wat speculatie over het vertrek met die fascinerende lenzentheorie. Natuurlijk, het is speculatie dat deze show hoogstwaarschijnlijk niet zal beantwoorden, maar zoals gewoonlijk serveert de show een aantal heerlijke gerechten om na te denken en ons te laten delen zoals we zullen doen.

Een mindere show - en zelfs deze show van vorig jaar - heeft misschien uitgehaald: "Kevin is gek en verstopt het voor iedereen!" Plot lijn als een middel om drama te produceren, maar De restjes heeft te veel echt vlees om zich zorgen te maken over bullshit-drama. De schoonheid van die slotscène was tweeledig: de verbluffende prestaties van Justin Theroux en twee personages die daadwerkelijk met elkaar communiceren - een zeldzaam verschijnsel op tv. Week na week moet deze show nog een aflevering leveren niet laat me willen terugkeren en opnieuw kijken, puzzelen over elke prachtig gemaakte foto, elke vertelhoek. Als deze show niet wordt verlengd voor een derde seizoen, weten we dat de wereld echt wordt gerund door de Demon Azrael.