Anton Yelchin gaf 'Star Trek' jeugdige schittering

Een van de mooiste aspecten van beide van J.J. Abrams 'Star Trek'-films zijn altijd al de fantastische herdrukken geweest van elk van de klassieke personages. In de film van 2009 was de beurt aan Anton Yelchin als de briljante, aardige en wonderbaarlijk vindingrijke Pavel Chekov een hartverwarmend hoogtepunt in die cast. In de nasleep van het verwoestende nieuws over het overlijden van de jonge acteur, is dit waarom Yelchin's prestaties hem uniek en totaal onvervangbaar maakten.

Terwijl Yelchin's werk in Fright Night, Alleen geliefden blijven leven, Groene Kamer en meer is allemaal uitstekend, hij zal ongetwijfeld worden herinnerd voor Star Trek. En voor fans zoals ik, komt die uitvoering waarschijnlijk neer op een zeer specifiek en gedenkwaardig moment in de eerste film wanneer Yelchin's Chekov uitroept: "Ik kan dat doen!"

De scène draait om Kirk, terwijl hij in de lucht valt tot aan zijn zekere ondergang. Het zal wat gecompliceerde in-the-head-seat-of-the-pants-berekeningen kosten en Chekov weet dat hij de enige persoon is die erachter kan komen. Nadat hij herhaalt: "Ik kan dat doen!", Zien we hem door de gangen van de Onderneming snuffelen "MOVE MOVE MOVE!"

Dit is geweldig om de duidelijke reden dat het heel grappig is, maar de manier waarop Yelchin het speelt is met energieke onschuld en zelfvertrouwen. Er is niets cynisch of flauwends aan zijn interpretatie van het personage. Hij speelt gewoon een extreem getalenteerde en hyper jonge kerel die helemaal geweldig is maar dat niet is geheel bewust van het. Yelchin's Chekov is een lieve savant die het label in de film volledig verdient als het 'Russische wiz-jochie'.

Net als de eerwaarde Walter Koenig die de rol van de Russische navigator heeft voortgebracht; Yelchin was in feite van Russische afkomst en zorgde voor culturele consistentie voor Chekov. En hoewel Chekov technisch een secundair personage is, is wat Yelchin in zijn prestaties verbindt het simpele vervoeren van vriendelijkheid in combinatie met energie. In de uitstorting van medeleven uit Hollywood werd dit idee van Yelchin's energie herhaald door Justin Lin die zijn 'enthousiasme' noemde, John Cho noemde hem 'moedig', J.J. Abrams zei dat hij "grappig als de hel" was, en zo maar door. Wat hier duidelijk wordt, is dat het op vele manieren lijkt dat Yelchin's jeugdige, grappige, aardige en snelle Pavel Chekov in zekere zin een weerspiegeling was van wat de mensen om hem heen zo veel leek te houden.

Tijdens een interview met Leonard Maltin in 2008, toont Yelchin zijn opwinding over het spelen van het personage, maar ook zijn verlangen om iets "nieuws" te doen. De manier waarop hij tegenkomt in dit - en eigenlijk al zijn andere interviews - is niet geoefend of hoogdravend, maar ook niet onprofessioneel. Hij is de slimme, aardige vent in de kamer, en hij weet dat hij helemaal de persoon is voor de klus.

In alle vormen van verhalen vertellen, is het goed om afwisseling te hebben. Als een moderne mythologische moloch heeft de kracht van Star Trek dikwijls zijn diversiteit aan karakters. En het inspirerende aspect van Anton Yelchins vertolking van Chekov was dat het doelgroepen en Star Trek-fans eraan herinnerde hoe getalenteerd, intelligent, onstuimig en soort allemaal op hetzelfde moment. Daarvoor zal Yelchin nooit worden vergeten.