Ehrlich is 'Silicon Valley' Season Only Hope

Aan het kijken Siliconen vallei is als het beklimmen van een zeer hoge berg één keerpunt per keer: wanneer de dingen een beurt nemen, is er een indrukwekkend uitzicht, maar het is onmogelijk om niet op te merken hoe weinig vooruitgang is geboekt. Zo moeizaam uitgezet als zijn show kan voelen, Mike Judge lijkt nooit in een haast om zijn personages overal te krijgen. Dit komt omdat de grap in de kern van de show kosmisch van aard is en ook omdat Richard Hendricks, Nelson "Big Head" Bighetti en Erlich Bachman idioten zijn over alles wat geen algoritme of een coderegel is.

Of zijn ze?

De finale van Siliconen vallei Het derde seizoen van het seizoen noemde die basisprincipes ter discussie. Richard bleef een moreel verwarde zwabber en Big Head bleef door zijn mond ademen, maar Bachman, die eerder de rol - goed aangepast aan zijn lichaam - van de zware tas van Judge had gespeeld, deed iets anders. Bachman deed iets slims. Hoewel zijn tirade over zijn eigen genie aan het begin van de aflevering wordt gespeeld vanwege de lach, is het plan dat hij heeft uitgevoerd om Series B-financiering op te schalen eigenlijk net zo slim als het effectief is. Met behulp van de bizarre sociale dynamiek van Sand Hill Road trekt hij een konijn van $ 6 miljoen uit zijn hoed. Dat is best indrukwekkend voor een man die een paar afleveringen geleden zijn bankrekening in brand stak met een tiki-fakkel.

En wat doet Bachmando als de blog die hij bezit exclusief wordt bij de dood van een circusolifant bij Hooli? Hij maakt een strategische verkoop aan Gavin Belson en overtuigt vervolgens Big Head om hem te helpen het eigen geld van Belson te gebruiken om de Hooli CEO voor Pied Piper te overtreffen, waardoor het bedrijf levensvatbaar blijft. Bachman kan zelfs zo'n 30 seconden serieus worden, en geeft Hendricks het vertrouwen op voordat hij een aantal zegevierende waterpijpen neemt.

Siliconen vallei fans zagen de opkomst van Erlich waarschijnlijk niet aankomen. En casual kijkers zeker niet. T.J. Miller, die op een wat gecompliceerde manier clownesk is, speelt Bachman als een botulisme-gebogen blik van Burning Man uit concentraat. Hij is kortom irritant, en dat is moeilijk om langdurig op tv te komen. Als Judge's gambit ervoor zorgt dat Bachman minder raspend wordt en tegelijkertijd de show een personage geeft dat opzettelijk in plaats van lukraak de plot kan bevorderen, zal Seizoen 4 er beter voor worden. Seizoen 3 was niet actief slecht. Maar het was ook niet zo uniform sterk als seizoen 2. Wat ontbrak er? Onder andere een overwinning. Zelfs verliezers moeten winnen. En overwinningen moeten opzettelijk zijn om te tellen als overwinningen.

Seizoen 4 gaat over de pivot van Pied Piper voor videochat, over de rebranding van het bedrijf, zodat HBO meer merchs bij SXSW kan verkopen en over Bachman een vlotte operator wordt. En, zeker, het zal waarschijnlijk ook gaan over de val van Bachmanity, maar er zal een onderbreking van vier tot vijf episodes zijn van financiële pratfalls en algemene fuck-uppery. Dat betekent een uitstel voor fans en een kans voor Judge om de nieuwscyclus te rijden. Het barsten van bubbels, het afsluiten van durfkapitaal en grote marktevenementen zijn immers dramatischer dan de slingers en pijlen van buitensporige papieren fortuinen.

Ehrlich Bachmann moet opgroeien omdat de Twitter-voorraad in vrije val is en de shit op het punt staat om echt te worden.