7 Manieren 'Super Mario 64' revolutionaire gaming

Deze week vieren we een heilig moment in de korte, maar mooie geschiedenis van consolegaming. 20 jaar geleden, Super Mario 64 werd naast de Nintendo 64 in Japan uitgebracht.

Als je een nerd was in 1996, is de kans groot dat een Nintendo 64 (en Mario) de liefde van je leven was. Zelfs als je ouders het prijskaartje van $ 250 niet konden betalen, stond het technologische wonder waarschijnlijk nog steeds bovenaan je verlanglijstje. In 1996 stapte ik op mijn fiets en reed 3 kilometer elke weg naar de dichtstbijzijnde Blockbuster, zodat ik even kon proberen mijn hand te steken in Bob-omb's Battlefield op de display-eenheid van de winkel.

Ik was niet de enige inwendige jongen die verliefd was op de nieuwe look van de loodgieter. In de loop van de loop van de Nintendo 64, Super Mario 64 werd de best verkochte titel in de vijfde generatie van de console, en met een zeer goede reden. In Super Mario 64, 's werelds meest beroemde loodgieter nam een ​​sprong van semi-pensioen en in een geheel nieuwe dimensie.

Hier slechts een handvol van de redenen dat, in alle titels waarin de rotte blauwe kraagheld van Nintendo voorkomt, Super Mario 64 is al twee decennia lang in het hart van gamers opgedoken:

1. De opwekking van een legende

Hoewel Nintendo er alles aan had gedaan om Mario op bijna alle eigendommen te zetten die het al in 1996 uitdeelt, werd hij altijd geflankeerd door het groeiende legioen personages van Nintendo, dat een deel van het zware werk van zijn schouders haalde. Uitstapjes zoals Mario Tennis, Super Mario Kart, of zelfs de klassieker Mario leert typen kunnen echt niet als Mario-games worden beschouwd, omdat hij meestal een boegbeeld is, in tegenstelling tot de centrale protagonist. In feite wanneer Super Mario 64 vrijgegeven, Mario was niet de ster van zijn eigen originele console-avontuur sinds 1990 Super Mario World.

Toen het bedrijf echter zijn gedurfde nieuwe console wilde lanceren op basis van een handvol games, was Mario de man waar ze naar op zoek waren.

2. Een gloednieuwe held

Voor de eerste keer in de serie, Super Mario 64 ploft de loodgieter in de derde dimensie, en brengt een schattige cartoonachtige kwaliteit met zich mee die tot nu toe alleen op de doos te zien was. Denk eraan, voordat hij zijn intrede deed Super Mario 64, Mario zag er in principe zo uit:

Door Mario in een nieuwe dimensie te duwen, realiseerde Nintendo de beoogde visie van zijn vlaggenschipheld. Als gevolg daarvan is het uiterlijk van Mario zo iconisch geworden dat de kunst in het Smithsonian is opgenomen.

3. Onderdompeling op zijn best

Vanuit een verhalend standpunt, Super Mario 64 had vrijwel dezelfde boog als elke titel die er voor kwam: deze gigantische hagedis grijpt Mario's magische vriendin, die de loodgieter dwingt om op een stel wezens te springen totdat hij eindelijk kan confronteren en springen op de eerder genoemde gigantische hagedis.

Super Mario 64 staat eigenlijk als het eerste spel dat ooit een vrij zwevende camera heeft, iets dat door vrijwel elke andere third person-game ooit is opgelicht. Het nieuwe camerawerk hielp Super Mario 64 De kleine, maar verleidelijk geopende versie van het kasteel van Peach zette het podium voor Mario's meest meeslepende, meeslepende avontuur ooit.

4. Nog een niveau van uitdaging

Een ander voordeel van onderdompelen in de derde dimensie is de extra moeilijkheidsgraad die daarmee gepaard gaat. Er is gewoon meer te vrezen dan een typisch 2D-niveau. Toen nieuwe spelers voor de eerste keer in het openingsniveau van de game zaten, merkten ze dat ze van alle kanten werden aangevallen met gevaar, een nieuwe sensatie voor een Mario-avontuur.

5. Nieuwe mechanica

In alle voorgaande Mario titels, de ontwikkelaars hadden consequent nieuwe spins geïntroduceerd over Mario's vaardigheden - de paddestoel, de vuurbal, het wasbeerpak, enz. - maar de meeste van die vermogens waren eenvoudigweg gelijk aan het vermogen om een ​​bepaald niveau van controle over het springvermogen van Mario te krijgen. Super Mario 64, echter, veranderde dat alles door de loodgieter een reeks talenten toe te staan ​​die zich uitstrekten buiten zijn vermogen om dingen onder zijn hiel te pletten.

Wie was er niet heimelijk opgetogen om die gigantische d-bag voor het eerst rond een niveau in de geschiedenis van de serie te gooien?

6. De illusie van keuze

In tegenstelling tot de eerder ultralineaire benadering van het avontuur van Mario, Super Mario 64 zadelde de loodgieter met 120 gelijktijdige taken op en zei hem om ze in elke gewenste volgorde af te handelen. Iedereen die het spel speelde, wist dat het letterlijk onmogelijk was om de moeilijkste taken uit te voeren zonder eerst een aantal uitdagingen op laag niveau te overwinnen, maar spelers die slechts een handvol uren in de game hadden verzameld en die hongerig naar een uitdaging kan altijd sprong-kikker op moeilijker terrein.

7. De Compulsion to Replay

De moeilijkheidscurve van het spel werkte op de sinusgolf, wat betekende dat het bijna onmogelijk was om elke taak die op één niveau werd gesteld in één keer te voltooien, een tactiek die gamers dwong om naar Peach's Castle te gaan en deuren te openen in de zoektocht naar nieuwe prestaties om aan hun cv toe te voegen. Als je wat meer ervaring onder je riem had weten te krijgen, een beetje ervaring hebt opgedaan (en de vleugelkap hebt ontgrendeld), kun je terugkomen en de rest opruimen.

Het was een simpele truc waarbij spelers heen en weer renden door Peach's bezeten landgoed, hun weg leerden kennen en uiteindelijk verliefd werden op hun omgeving.

8. De speelgift

De innovatie daalde in de enkele release van Super Mario 64 is de reden dat we een hele reeks imitators hebben die zelfs de vijfde generatie consoles overstijgen. Hoewel de kwaliteit van deze pretendenten varieerde van bodemloos tot Conker's Bad Fur Day, Super Mario 64 Het inspirerende spoor in de zijkant van het platforming-genre legde de lat voor een hele generatie games.