Mensen migreerden naar Amerika Langdurige routes, beweren wetenschappers

Duizenden jaren geleden werden mensen in Eurazië door ijs afgesneden van Amerika. Maar toen het ijs begon te smelten en mensen vanuit Siberië de Beringstraat overstaken, veranderde het lot van de mensheid en werden de Amerika's getransformeerd. Toch is een groot probleem in het hart van deze grote migratie de wetenschappers die betrokken zijn bij een nieuwe Science Advances studie opgesloten in een patstelling. Wie was er eerst en hoe kwamen ze daar?

Er zijn twee concurrerende locaties: de ijsvrije corridorroute en de Noord-Pacifische kustroute. De eerste, die veronderstelt dat mensen reisden langs een ijsvrije corridor die begon in Alaska en zich vervolgens uitstrekte tot in de hoogvlakten van Noord-Amerika via een onverharde weg, werd decennialang als de enige optie gezien. Maar meer recent is de kustroutentheorie, die stelt dat de eerste Amerikanen langs de kusten van de Stille Oceaan langs de Beringstraat naar Zuid-Amerika zijn gemigreerd, aan kracht gewonnen. Sommige wetenschappers beweren zelfs dat het de oude theorie in beroering brengt.

In de nieuwe studie erkent een internationaal team van onderzoekers het bestaan ​​van een intellectuele stilstand. De twee concurrerende theorieën over hoe mensen de Amerika's bevolkt, zijn, voor nu, even levensvatbaar, beweren ze.

"Wat we zeggen is dat de geschiedenis van de menselijke verspreiding in en door Noord- en Zuid-Amerika complexer is dan mensen vandaag willen besluiten", legt medeauteur en University of California, Santa Cruz oud-DNA-specialist Lars Fehren-Schmitz, Ph.D., naar omgekeerde. "We denken dat we moeten wachten en meer bewijs verzamelen, vooral in regio's die van cruciaal belang zijn voor de verschillende scenario's, voordat we simpelweg zeggen dat één model de 'winnaar' is."

De impasse is opmerkelijk omdat deze theorieën verschillende tijdlijnen leken te geven toen ze voor het eerst werden gepresenteerd. De ijsvrije, land-gesloten gang theorie was in eerste instantie verbonden met de nederzettingen van de Clovis mensen, die leefden in Noord-Amerika ongeveer 13.000 jaar geleden - vandaar dat het bekend was als de "Clovis eerste" theorie. Ondertussen suggereert de kustroute dat mensen tussen 20.000 en 15.000 jaar geleden naar het zuiden zijn gemigreerd.

Maar recenter is gebleken dat nieuw bewijs, zoals oude menselijke uitwerpselen in Oregon en stenen werktuigen die in Texas worden aangetroffen, 16.000 jaar geleden in Amerika was, wat suggereert dat de theorie van 'Clovis first' verkeerd is. Toch sluit het niet het idee uit dat mensen door de ijsvrije corridor zijn gereisd.

Bewijsmateriaal dat zowel de ijsvrije gangentheorie als de kustroutetheorie ondersteunt, vormt een beetje een raadsel, maar Fehren-Schmitz zegt dat er tenminste één manier is om het debat te regelen: we moeten accepteren dat mensen via meerdere routes Amerika binnenvoerden.

"Als mensen uiteindelijk vanuit Beringia het continent binnenkomen, is het zeer waarschijnlijk dat ze gewoon niet allemaal tegelijk zijn gelopen toen de eerste mogelijkheid zich voordeed", zegt hij. "Sommigen hebben misschien direct de kustlijn gevolgd, terwijl anderen die in Beringia bleven de binnenweg 500 of 1.000 jaar later volgden."

Fehren-Schmitz is een 'grote voorstander van de kustroute', maar het werk van andere wetenschappers heeft haar en haar co-auteurs ertoe gebracht in de nieuwe krant te erkennen dat reizen langs de kust een 'voortijdig smalle interpretatie van het huidige bewijs' is. auteur, University of Alaska, Fairbanks antropologie professor Ben Potter, Ph.D., legt uit omgekeerde dat we de kustroutetheorie niet definitief kunnen afdoen omdat we gegevens missen over het noordelijke deel van die route. Bovendien, als de theorie van de kustroute correct is, vraagt ​​hij zich af, hoe kan een cultuur die gewend is aan de jacht op mammoet en wisenten zo snel overstappen naar een maritieme samenleving? Hij concludeert dat er een "gebrek aan bewijs is waar we bewijsmateriaal zouden moeten verwachten" en dat er meer onderzoek nodig is.

"We maken duidelijk dat we beide mogelijkheden niet kunnen uitsluiten," zegt Potter. "Onze kritiek is bedoeld om problemen aan te reiken die moeten worden opgelost in toekomstige herhalingen van de hypothese van kustmigratie. We gaven toe dat, zelfs met deze problemen, een kustroute een levensvatbare hypothese blijft. Ik vermoed zelfs dat beide routes al vrij vroeg zijn gebruikt, maar dat blijft speculatie."

Maar een van de redenen dat er een "gebrek aan bewijs" lijkt te zijn voor de kusttheorie, is omdat het een nieuw studiegebied is, merkt professor professor professor professor professor professor professor professor prof.dr.ir. Jon Erlandson, Ph.D. Erlandson is een voorstander van de "kelp highway" -hypothese, waarvan sommige wetenschappers een subtheorie beschouwen binnen de kustmigratietheorie. Hij vertelt omgekeerde dat archeologen uitgebreid hebben gezocht in de 1500 km van de ijsvrije gang voor pre-Clovis-bewijs, maar ze zijn amper op zoek gegaan naar vergelijkbare locaties langs de kust van de Stille Oceaan.

Fehren-Schmitz is geen fan van de kelp-hypothese omdat hij gelooft dat het 'min of meer de mogelijkheid voorkomt dat mensen in Beringia wonen' en dat er voldoende bewijs is om te bewijzen dat mensen daar hebben gewoond. Maar dat betekent niet dat we die theorie moeten weggooien. In zijn hoofd, alleen omdat het ene model bij een waarneming past, wil dat nog niet zeggen dat dit het enige model is dat dingen kan verklaren. De wetenschap concludeert: "moet gebaseerd zijn op verificatie en vervalsing."