De kleine fusie-reactor van M.I.T. is een enorme stap in de richting van een schone energietoekomst

Deze week kondigden onderzoekers van het MIT hun ontwerpen aan voor een nieuwe kernfusiereactor die klaarblijkelijk het probleem oplost dat fusie onbereikbaar heeft gemaakt: de kwestie van containment. Het zou ons dichter bij een vaag betaalbare reactor kunnen brengen die een kleine stad netjes zou kunnen aandrijven, meldt de MIT News Office.

Kernfusie, hetzelfde proces dat de zon aandrijft, is het ultieme in schone, eindeloze kracht. In theorie is alles wat nodig is het samenkloppen van twee waterstofatomen om enorme hoeveelheden energie vrij te maken. Het probleem bevatte altijd het waanzinnig hete plasma dat bij die release hoort.

Maar dankzij de vooruitgang in magneettechnologie heeft het MIT-team een ​​magnetisch veld kunnen produceren dat sterk genoeg is om dit plasma in een relatief kleine fusiereactor te houden. Om het supersterke magnetische veld te creëren, worden in het nieuwe ontwerp dunne supergeleidende strips van in de handel verkrijgbaar zeldzame aarde bariumkoperoxide opgerold.

Hun werk publiceren in het dagboek Fusion Engineering en Design, de auteurs geloven dat hun "tokamak" (donut) -vormige fusiereactor in slechts een decennium zou kunnen worden gerealiseerd. Dat is een enorme claim, vooral gezien het feit dat de loopgrap onder energiewetenschappers is dat kernfusiecentrales constant 30 jaar verwijderd zijn.

Momenteel is 's werelds meest krachtige (en nog steeds theoretische) fusiereactor de Internationale Thermonucleaire Experimentele Reactor in aanbouw in Frankrijk, die naar schatting $ 40 miljard kost. De kleine reactor van MIT is daarentegen de helft kleiner en kan dezelfde hoeveelheid energie produceren tegen een fractie van de kosten.

Bij kernfusie, zoals in het leven, is groter niet altijd beter. Hier is een toast op de kleine fusiereactor die dat zou kunnen.