Het internet verandert eindelijk hoe we naar illustraties kijken en kopen

Kunstcritici bekommeren zich om de gebruikersinterface, maar ze zijn over het algemeen niet goed opgeleid of willen niet graag over schilderijen en sculpturen in technologische termen spreken.Nieuwe tools gebruiken om beeldende kunst beter te presenteren, wordt vaak behandeld als een gauche pleidooi voor aandacht. Tenslotte gaat het denken, klassiek is klassiek.

Maar alleen omdat een meesterwerk op zichzelf kan staan ​​met technologie, hoeft dat nog niet te betekenen. En alleen al omdat een kunstwerk technologie bevat, wil nog niet zeggen dat het geen op zichzelf staand meesterwerk kan zijn. Dit zijn de dubbele huurders van de digitale kunstrevolutie die momenteel aan de gang is op een internet - en misschien een museum - bij u in de buurt.

Dit is wat nieuwe technologieën en nieuwe manieren om beeldmateriaal te presenteren doen om de manier waarop we naar kunst kijken te veranderen.

De kleinste details vastleggen

Hieronimus Bosch's The Garden of Earthly Delights is prachtig. Deze interactieve rondleiding door de complexe schilderkunst van Bosch is slechts een onderdeel van een transmediale tryptich die zich toelegt op het onderzoeken van het werk van Bosch. Op de website kunnen kijkers de details van het schilderij vrij verkennen, van detail naar detail flitsen zoals ze in een museum kunnen, maar het biedt ook dynamische rondleidingen en uitleg voor elke kleine afbeelding.

Bosch's werk, ooit de favoriet van digitale kunstenaars en ontwikkelaars, is ook aangepast aan een VR-ervaring voor diegenen die zijn gekke monsters van dichtbij willen meemaken.

Meesterwerken toegankelijk maken

Sommige kunstenaars, zoals de ontwerpers van het glutenvrije museum Tumblr, hebben het concept van het samenstellen van de klassieke kunstcanon voor nieuwe demografieën bekritiseerd, maar sommige toegankelijke technologieën hebben kunst eigenlijk mooier gemaakt.

Unseen Art, een 3D-printing-onderneming uit Helsinki, maakt gestructureerde versies van klassieke schilderijen bedoeld voor blinden en slechtzienden om met hun vingers te verkennen.

Het bekijken van kunst minder passief maken

dure, een iOS-app die gedeeltelijk is ontworpen door Het Nationale Ballet, vraagt ​​spelers om in teams van twee te werken bij het manipuleren van een digitaal landschap door hun lichaam synchroon te laten bewegen. Het product van de gameplay van de app is een digitale game-ervaring en een opvoering van de choreografie geïnspireerd op klassiek ballet.

Slechte grappen

Le Petit Architecte, een spel ontworpen door de #decorbuziers-tentoonstelling in Romantso, Athene, Griekenland, stelt gebruikers in staat om een ​​oorspronkelijk gebouw digitaal te ontwerpen met behulp van architectonische gereedschappen en het onmiddellijk te vernietigen door digitale katten en afval naar zich toe te gooien.

Hoewel het spel het geesteskind is van verschillende prestigieuze musea en kunstcritici (die allemaal op de website staan), combineert het de natuurlijke zaniness met elke grap die op het internet wordt geboren met een schone ontwerpesthetiek. Het satiriseert ook de ervaring van architecturale stagiaires, wat een mooie "inside baseball" grap is voor curatoren en diegenen die diep in de kunstwereld werken, maar het spel maakt die unieke frustratie relatable.

Integratie van gegevens voor context

Het is geen geheim dat gegevens in de afgelopen jaren een enorm bedrijf zijn geworden. PR en digitale marketingbureaus vallen over zichzelf en proberen programmeurs in te huren die artistieke flair hebben, of fijne artiesten die hun digitale vaardigheden kunnen bewijzen. We leven in een wereld waar De beste Amerikaanse infographics woont in boekwinkels naast essays van David Sedaris en comics van Adrian Tomine, en data viz is alleen gegroeid als een medium van de wijdverspreide blootstelling.

Deeltje valt, de tentoonstelling ontworpen door de digitale media-geleerde Andrea Polli, verandert van kleur in onmiddellijke reactie op de gegevens Polli voedt het met betrekking tot luchtvervuiling. Kunstenaar Laurie Frick illustreert grote gegevensstromen met tactiele materialen zoals verf en hout. Een van haar stukken herschept de manier waarop ze haar laptop- of iPhone-scherm aanraakt in een kleurrijk landschap, en een ander geeft medische gegevens weer door van elke casestudy een stapel hout met een kleurcode te maken. De houtstukken van Frick vallen van de tafel en illustreren hoe overweldigd onderzoekers zijn, met betrekking tot ALS symptomen, op een arresterende manier die alleen mogelijk is door fysieke kunst.

De sculpturen en schilderijen van Frick en het werk van de andere kunstenaars op deze lijst zouden niet mogelijk zijn zonder toegang tot informatie. Het internet werkt dus als een hulpmiddel voor klassieke en fijne artiesten, maar het is ook een medium op zich.