Reis terug naar 'The Land Before Time' | Childhood Fact Check

Welkom bij Childhood Fact Check, waar we onze kinderavonturen opnieuw bekijken (en misschien verpesten). Vandaag bekijken we de 1988 geanimeerde functie Het land voor de tijd, geregisseerd door Don Bluth en uitvoerend geproduceerd door Steven Spielberg en George Lucas.

Spielbergs vroege, onschadelijke strijd met dinosaurussen was voor mij een belangrijk element uit de kindertijd, samen met de vele sequels die het voortbracht. Het was een klassiek, ongecompliceerd avonturenverhaal over een groep geluierde 'dinosaurusvrienden' op zoek naar de Grote Vallei. We weten allemaal dat de moeder van Littlefoot sterft, in de meest traumatische geanimeerde moederdood sindsdien Bambi. Littlefoot was de hoofdrolspeler, maar zoals ik me herinner, was hij een beetje een vierkant. Petrie was ongetwijfeld het beste personage. Ik weet niet meer waarom, maar ik weet het in mijn hart.

Laten we kijken

De openingscreditsequentie doet zijn best om evolutie te portretteren, wat cool is. Ik had geen idee dat Spielberg en Lucas erbij betrokken waren totdat ik hun namen over het scherm zag scrollen. Later zijn er een aantal frames in de Sharptooth (T-rex) scènes die er bijna identiek uitzien Jurassic Park.

Littlefoot krijgt een 'boomster', een van de weinige overgebleven groene bladeren en de verdraaide dwaas dartelt gewoon rond.

"Drie hoorns spelen nooit met lange halsbanden!" Oh snap! Littlefoot ontmoet Cera en zij wordt opgevoed door enkele zeer diepzinnige ouders. Al dat geleerd vooroordeel zal haar terug in het leven zetten - let op mijn woorden.

Voer het conflict in. Er is een epische achtervolgingsscène terwijl Sharptooth Littlefoot en Cera achtervolgt, en dan vecht met Littlefoot's moeder. Het is prachtig uitgevoerd, met een balans tussen cartoon-y-tanden bij staarten en dramatisch gecomponeerde frames zoals deze:

En natuurlijk is de scène waarin de moeder sterft hartverscheurend. Dit was de dood die kinderen voor de dood van Mufasa heeft getraumatiseerd (overigens is er ook wat "cirkel van leven" in deze film). Belangrijk voor de plot: Tijdens het gevecht was er ook een dramatische aardbeving, waarbij dinosaurusfamilies uit elkaar vielen links en rechts.

Update over de boomster: het komt symbolisch op hem terug met de stem van zijn moeder op de wind. Alles goed; Het spijt me dat ik haatte. Eigenlijk vergist hij meteen zijn schaduw voor zijn moeder. Je opnieuw te beoordelen, Lil 'F.

Hij heeft nog een ontmoeting met verwaande Cera, maar ontmoet al snel de babypraatjes 'Bigmouth' Ducky en spastische, angstige Petrie, de 'Flyer' die doodsbang is. Cera komt terug nadat ze Sharptooth tegenkomt, maar ze speelt nog steeds moeilijk.

Ze vinden het laatste lid van de entourage, een Spiketail: "Nog nooit was er zo'n kudde."

"Flathead" is een smet voor "Longnecks" - heilige rotzooi deze film ging harder dan ik me realiseerde.

Cera blijft een koppige eikel. "Je ziet er belachelijk uit," lacht ze terwijl de andere vier werken als een team. Haal het samen, Cera. Ondertussen begin ik me zorgen te maken over wat het over mij zegt dat ik zo met Petrie te maken heb gehad. Spike vervult een beetje van de "fat kid" trope en spreekt helemaal niet, wat een beetje verontrustend is.

Sharptooth verschijnt weer en het eerste wat Cera kan doen is er over snurken. Al snel komen zij en Littlefoot tot klappen en gaan uit elkaar. De anderen kiezen veel kanten: neem de gemakkelijke weg of de moeilijke weg? Littlefoot eindigt alleen en de anderen landen in heet water. Oh shit, het is eigenlijk teer! Petrie, nee!

Ze ontsnappen (weer teamwork!) Maar spotten al snel Sharptand en bedenken een plan om hem te verdrinken. Het is eigenlijk een beetje verdraaid, hij probeert gewoon te overleven zoals de rest. (Hoewel ik er vrij zeker van ben dat ze vriendschap sluiten met een baby Sharptooth in een van de sequels.) Petrie vindt zijn moed!

Ze deden het, ze bereikten de Grote Vallei en werden herenigd met hun families! Zelfs Littlefoot's grootouders zijn er! Het is een typisch happy end, dat is af en toe leuk.

Het vonnis

Dit is nog steeds een technisch geweldige film. De animatie en achtergronden zijn prachtig, met een zeer expressief karakterontwerp en geweldige compositie. Het heeft zo'n klassieke plotstructuur en klokt bijna een uur in, wat ons eraan herinnert dat simple geweldig kan zijn. Het zit vol met kind-passende karakters en morele lessen over vriendschap, teamwerk en het overwinnen van vooroordelen. Er is geen laag van volwassen grappen, dus ik heb niet veel gewonnen van de rewatch, behalve een waardering voor hoe goed de film zijn werk doet.

Beste lijn "De grote cirkel van het leven is begonnen. Maar niet iedereen komt aan het eind samen. 'Ol' Wroeter laat de wijsheid vallen. Ik ben niet aan het huilen.

Moet een volwassene dit opnieuw verwerken? Nee, niet tenzij je je super nostalgisch voelt. Het is een kinderfilm door en door.

Wat als die volwassene dronken is? Doe het gewoon niet.

Moeten je toekomstige kinderen dit bekijken? Hell ja, dit is een prachtig gemaakte kinderfilm, perfect ontworpen om die kleine harten van kinderen te bespelen als een viool. Nog beter, het is nog steeds leuk en niet overdreven raspend voor volwassenen.