Space Mining gaat de militaire ruimtewedloop versnellen

Luxemburg maakte vorige week internationaal nieuws toen het kleine Europese land zijn voornemen bekendmaakte om een ​​wereldleider te worden in de commerciële asteroïde mijnbouw. Je weet dat als Luxemburg grote bewegingen maakt, de komende decennia in de ruimte wild zullen worden. De verwachte hausse op het gebied van commerciële ruimtevaart en het winnen van grondstoffen zal een gelijke delen goudkoorts en ruimtewedloop zijn, met alle potentieel voor rijkdom en conflicten die daarmee gepaard gaan.

Decennia lang hebben de Verenigde Staten en Rusland (inclusief toen het deel uitmaakte van de USSR) geprobeerd om de ruimte te bewapenen. Het 'Star Wars'-programma uit het Reagan-tijdperk om ruimte te bewapenen, werd een symbool van een Pentagon dat volledig los stond van de realiteit of van enige betekenisvolle budgettaire beperkingen. Maar de eerste "ruimtewedstrijd" was operatie Desert Storm, toen Amerikaanse troepen GPS gebruikten om Irak's leger te verslaan na de invasie van Koeweit.

Het is 25 jaar geleden dat die oorlog, en in de afgelopen jaren is de race voor ruimte overheersing aanzienlijk toegenomen. Stratfor, een particulier inlichtingenbedrijf dat geopolitieke trends analyseert, schreef eind 2015 dat "de militaire exploitatie van de ruimte een bepalend kenmerk van de 21e eeuw zal zijn."

Het internationaal recht verbiedt niet het plaatsen van conventionele wapens in de ruimte, maar het verbiedt wel de plaatsing van massavernietigingswapens in de ruimte. De Amerikaanse overheid ontkent dat ze expliciet aanvallende wapenplatforms in de ruimte heeft. Direct in een vraag gesteld 60 minuten interview afgelopen jaar, als de VS wapens in de ruimte heeft, was luchtmachtssecretaris Deborah Lee James ondubbelzinnig: "Nee, dat doen we niet."

Sommige experts zijn niet overtuigd. "Het is moeilijk om precies te zeggen hoeveel wapens in een baan zijn. Dat komt omdat veel ruimtevaartuigen 'dubbel gebruik' zijn ", schrijft David Axe bij Reuters. "Ze hebben vreedzame functies en potentiële militaire toepassingen. Met de spreekwoordelijke omschakeling van een schakelaar zou een inspectiesatelliet, ogenschijnlijk geconfigureerd voor orbitaal reparatiewerk, een robotmoordenaar kunnen worden die andere satellieten met lasers, explosieven of mechanische klauwen kan uitschakelen."

Axe concludeert: "De Verenigde Staten zijn veruit de meest zwaar bewapende ruimtemacht ter wereld."

Het is niet helemaal duidelijk hoeveel geld de VS besteden aan het militaire ruimtevaartprogramma. Volgens de 60 minuten segment, het Pentagon zet het jaarlijkse prijskaartje op $ 10 miljard, maar een document uit het Witte Huis zei dat het cijfer meer op $ 25 miljard leek, inclusief spionagesatellieten en geclassificeerde uitgaven.

Afgezien van wapens spelen VS-satellieten een buitenmaatse rol bij Pentagon-operaties. "Alles van GPS, vroegtijdige waarschuwingsmonitoring, weer-tracking, tactische en strategische communicatie, en het verzamelen van informatie over het volledige spectrum wordt mogelijk gemaakt door het uitgebreide netwerk van militaire satellieten in de Verenigde Staten", schrijft Stratfor. "Door een manier te vinden om op ruimte gebaseerde systemen uit te schakelen, zou een potentiële antagonist de meerdere in elkaar grijpende Amerikaanse militaire systemen kunnen ontkoppelen, deze in informatie duisternis kunnen storten en een kritieke slag kunnen leveren voor elke fysieke aanval - en dit zou geen bestaande ruimte schenden. verdrag."

Sommige landen hebben gepleit voor een meer alomvattend verbod op wapens voor de ruimtevaart. In 1985 richtten de Verenigde Naties een werkgroep op om het Voorstel voor Preventie van een wapenwedloop in de ruimte (PAROS) Verdrag te ontwikkelen. De regering-Reagan maakte bezwaar tegen het algehele verbod en de pogingen om het verdrag op te stellen, eindigden grotendeels in het midden van de jaren negentig. Rusland en China hebben ontwerpen van een verdrag geïntroduceerd die alle wapens in de ruimte in 2008 en opnieuw in 2014 zouden verbieden, hoewel critici hebben gezegd dat de voorstellen grote achterdeurtjes voor lasers en op grond gebaseerde anti-satellietwapens achterlieten.

Een steeds belangrijker onderwerp dat is gekoppeld aan de bewapening en commercialisering van de ruimte, is ruimteafval. Meer dan 500.000 stukken ruimteschroot cirkelen momenteel rond de planeet en reizen volgens snelheden tot 17.500 km / u, aldus de NASA. Daarvan zegt NASA dat 20.000 "groter zijn dan een softbal", waardoor ze in staat zijn om een ​​ruimtestation of satelliet te beschadigen in het geval van een botsing. De BBC meldt dat het Internationale Ruimtestation in 2014 driemaal moest verhuizen om ruimteafval te voorkomen. De commerciële haast naar een lage baan belooft alleen maar om dergelijke risico's te verergeren.

Voorlopig zijn de enige landen die in staat zijn om met de VS te concurreren in een ruimte-wapenwedloop, Rusland en China, hoewel ze ver achterblijven. China heeft bijvoorbeeld niet het niveau van "ruimtebewustzijn" dat de VS kennen, Ax schrijft: "Waar de Verenigde Staten kunnen rekenen op bondgenoten om delen van een wereldwijd sensornetwerk te hosten, heeft China weinig formele bondgenoten en kan het alleen inzetten ruimtebewustzijnsystemen binnen zijn eigen grenzen, op schepen op zee of in de ruimte. "Hij voegt eraan toe dat, hoewel de USSR voor die tijd een geavanceerd ruimtevaartprogramma had, het Rusland niet in staat was ruimtegeweren te ontwikkelen in het tempo dat de VS kunnen.

De spanningen tussen de VS en Rusland blijven hoog na de annexatie van president Poetin van de Krim en militaire acties in Oekraïne. Rusland's luchtcampagne tegen anti-regerings rebellen in Syrië en de mogelijke val van rebellerende Aleppo zal alleen de Amerikaans-Russische betrekkingen verslechteren. Als de planeet een periode van lage, constante oorlogsvoering ingaat, is de ruimte misschien wel de volgende frontlinie.