LACMA Show van Guillermo del Toro Onthult het hart van de directeur

Het allereerste kunstwerk dat je tegenkomt na het betreden van Guillermo del Toro's nieuwe tentoonstelling in LACMA is een ontwerpschets uit zijn film Het labyrint van Pan. De vroege illustraties van de heldin van de film, Ofelia, zien eruit alsof ze uit een Lewis Carroll-boek kunnen zijn gescheurd: tekeningen van een jong meisje dat bij de poorten van een heel vreemd wonderland staat.

De tentoonstelling "Guillermo del Toro: At Home with Monsters" wordt beschreven als een "geamputeerde arm", de persoonlijke kunstverzameling van het huis van de Mexicaanse regisseur, die hij "The Bleak House" noemt (een verwijzing naar de Engelse auteur Charles Dickens). De tentoonstelling, die loopt tot november, is een kathedraal van rariteiten en schoonheid. Het loopt het hele gamma van kunst, zowel goed als grotesk, met het oog op de monsters van del Toro en zijn geliefde erfgoed.

Opgevoed in een traditioneel katholieke omgeving, vertelde del Toro de pers tijdens een Q & A dat hij zich ongemakkelijk voelde met zijn omgeving als kind. "Toen ik een kind was," zegt del Toro, "had ik niets te maken met de heiligen en de heilige mannen … ik had betrekking op monsters. Ik zag mijn heiligen in de Wolfman, het schepsel uit de Zwarte Lagune."

Vooral het monster van Frankenstein had een diepgaand effect op de filmmaker als kind. Zozeer zelfs dat een heel deel van de tentoonstelling is gewijd aan het schepsel, dat Del Toro ziet als een fragiele - en kwetsbare constructie van ongelijksoortige delen.

De tentoonstellingsruimte is een kronkelend doolhof van karmozijnrode muren die ervoor zorgen dat de plaats meer op een Victoriaans huis lijkt dan een ongerepte kunstruimte. De ingang van de galerij bevat een groot standbeeld van de Angel of Death from Hellboy II: The Golden Army. Vanaf daar is de tentoonstelling verdeeld in hoofdstukken."Childhood and Innocence" verkent de jeugd zoals geïnterpreteerd door del Toro. Verschillende van zijn films bevatten jonge protagonisten die toegang hebben tot alternatieve realiteiten en worden geconfronteerd met de doodsdreiging. Er zijn beelden van een jonge Mako Mori uit Pacific Rim naast rijen van echt angstaanjagende concept-art uit Disney-animatiefilms zoals Schone Slaapster en The Legend of Sleepy Hollow.

De volgende is "Victoriana" die, net zoals zijn literaire periode met naamgenoot, een vreemde fusie is van Victoriaanse elegantie en nachtmerries in de stijl van een industriële revolutie. Steam-punk eigenaardigheden en naturalistische bug collecties zitten naast de Victoriaanse jurken gedragen door de vrouwelijke personages uit del Toro's Crimson Peak. Naast een klein gebied dat de klassieke manuscripten van del Toro huisvest, wordt een kamer die hij had geïnstalleerd de Regentschap. Temidden van een wassculptuur van Edgar Allen Poe is een vals venster dat een eindeloze onweersbui simuleert.

"Magic, Alchemy and the Occult," is op zijn beurt een toewijding aan de Amerikaanse horrorschrijver H.P. Lovecraft, Eldritch gruwelen en andere duistere magie. Naast verschillende beelden van Lovecraft zijn kunstwerken en prenten die de dimensies van nachtmerries en tentakels laten zien. Een bewijs van hoe eclectisch de collectie is, was de aanwezigheid van een geïllustreerde concept art uit de film van James Cameron, avatar. Dit ongebruikte concept toonde een onbekende film die gemakkelijk paste in de rest van de Lovecraft-themacollectie.

"Movies, Comics, Pop Culture"; "Frankenstein and Horror"; en "Freaks and Monsters" volgen met verschillende kunstwerken die corresponderen. Mike Mignola's werk als de maker van Hellboy siert de Pop Culture-muur; Verschillende wasfiguren van het monster van Boris Karloff's Frankenstein zijn in verschillende alkoven gebouwd. Zijn verschillende wezens uit al zijn films worden tentoongesteld op planken samen met rekwisieten uit Hellboy en Pacific Rim.

Del Toro heeft een sterke liefde voor zijn Mexicaanse identiteit. Een volledige kamer in de vleugel "Movies, Comics, Pop Culture" van de tentoonstelling is gewijd aan Mexicaans gemaskerd worstelen, Lucha Libre. Kunstwerken van de Spaanse romanticus Francisco Goya, die scènes uit de Spaanse geschiedenis combineert met donkere details, zijn te vinden in de buurt van animatiestills uit Disney-films.

Het laatste hoofdstuk is "Dood en het Hiernamaals" waarin de traditionele schedelmotieven van zijn geboorteplaats Guadalajara, Mexico, zijn verwerkt tot rekwisieten van Francis Ford Coppola's Bram Stoker's Dracula. Als iemand de tentoonstelling verlaat, worden ze geflankeerd door de beroemde "bleke man" van del Toro Het labyrint van Pan. Een laatste nachtmerrieachtig gezicht voordat je weer het zonnige klimaat in Los Angeles binnengaat.

In elke tentoonstelling is een televisiescherm te zien dat een mengeling van scènes uit het oeuvre van del Toro afspeelt dat zich uitstrekt over zijn film uit 1993 Cronos naar de tv-show die hij produceert, De druk. Elke bewerkte video komt overeen met een bepaald hoofdstuk in de expositie. Om zijn invloeden en de films die hij creëert als resultaat hiervan te zien, is echt een geweldige ervaring. Directe parallellen kunnen worden getrokken tussen de squishy monsters in Hellboy met de werken van Lovecraft, de monsters in Pacific Rim met Japanse en Mexicaanse mythen, en de schaduw van de Spaanse geschiedenis voorbij Het labyrint van Pan.

"Ik denk dat we als mensen walgelijk zijn," vertelde del Toro het publiek met een vleugje verdriet. "We zijn slecht omdat we in de schijn leven. We hebben een reeks fantasieën uitgevonden die we sociaal accepteren en die absoluut angstaanjagend zijn. Dingen als geografie, geslacht, ras. "Voor del Toro hebben mensen een gruwelijke façade gebouwd waaronder ze onuitsprekelijke gruwelen plegen. Monsters hebben, voor al hun onvolkomenheden, de vrijheid om monsterlijk te zijn. Ze zijn, zoals hij zegt, "patroonheiligen van het andere."

Tegen het einde van de Q & A groeide del Toro somber. "Er is niets engers dan mensen die diep onwetend zijn en absoluut zeker", zei hij in verwijzing naar het politiek geladen klimaat van vandaag. "Deze keer dragen de monsters op maat gemaakte pakken, het is belangrijk om hen te vertellen dat we een rijke en diverse gemeenschap zijn", verklaart del Toro trots, "Ik ben een Mexicaan, ik houd van monsters, schop me eruit!"

De films van Guillermo del Toro lijken niet het werk van een politiek geladen filmmaker. Maar in de manier waarop hij spreekt over monsters en de kunst die hem heeft beïnvloed, blijkt dat de man elektrisch politiek is. "Ik denk dat elk genre politiek is … maar waarschijnlijk is niets meer politiek dan fantasie", waarmee het genre del Toro het nauwst verbonden is. "Wanneer een verhalenverteller voelt dat hij of zij vrij is van de beperkingen van de realiteit, laten ze zich vollediger zien." En terugkijkend op de occulte nazi's in Hellboy en Spaanse Francoïsten in Het labyrint van Pan, is het plotselinge besef dat del Toro in veel van zijn films tegen het fascisme heeft gevochten.

Beïnvloed door de werken van de westerse beschaving, deletert Toro de angsten van het westen door zijn unieke lens. Net als het monster van Frankenstein, is del Toro gebouwd met de componenten van allerlei verschillende artiesten en genres, en ze zijn samengekomen om een ​​gerevitaliseerd wezen te vormen.

"Wat zou een enkel kunstwerk zijn dat je zou meenemen naar je graf?" Is een van de ingediende vragen voor de Q & A. Del Toro zegt dat hij niets mee zou nemen, dat als hij zijn zin zou hebben, het Bleak House zou blijven zoals het is. Na zijn dood, waarvan hij hoopt dat het vreedzaam en natuurlijk is, droomt hij dat zijn huis fungeert als een creatieve ruimte voor bezoekende kunstenaars en schrijvers die zich kunnen afzonderen tussen de werken van William Blake, Francisco Goya, del Toro en Lovecraft. Op dat moment is het duidelijk dat het Bleak House van Del Toro geen museum of verzameling is, maar een geliefde ruimte van een man die alleen met zijn speelgoed wil spelen en krachtige verhalen wil maken over prachtige monsters.