Steve Irwin: hij gaf aandacht aan een van de zoutste Big Boys van de natuur

Het late icoon van het behoud Steve "The Crocodile Hunter" Irwin zou vrijdag 57 jaar oud zijn geweest en Google koos de dag om zijn buitengewone leven te markeren met een ontroerende Google Doodle-diavoorstelling. Irwin was van jongs af aan erg betrokken bij dieren, vooral reptielen, toen zijn ouders een reptielenpark bestierden toen ze nog een kind in Australië waren.

Terwijl je dat deed, begon hij uiteindelijk krokodillen te worstelen, de meest zoute, krokantste heren van de modder, wat bewees dat wat hij later in het leven zou doen geen stunt voor tv was.

Irwins werk voor de camera hield zich bezig met vrijwilligerswerk aan het East Coast Crocodile Management Program van Queensland. Met die groep veroverde en verhuisde hij de bedreigde zoutwaterkrokodil, objectief de grootste en misschien wel de gemeenste, reptiel op aarde.

"We zijn op zoek naar een super croc!" Irwin zegt in "Search for a Super Croc," een aflevering in het vijfde seizoen van The Crocodile Hunter die voor het eerst te zien was op Animal Planet in juli 2004.

De aflevering verzamelt een kraakteam van ervaren krokodillenexperts die de nieuwste technologie gebruiken (op het moment) om te zoeken naar de zoutwaterkrokodil, een geheim schepsel.

Als Irwin niet meer aandacht had geschonken aan het hypercarnivore toppredator, was het misschien moeilijker te vinden - hoewel niet onmogelijk. Sterker nog, toen zijn show werd uitgezonden, bloeide de zoute krokodillenpopulatie in Australië en ze hadden een zeer negatieve interactie met de mens tegen recordsnelheden.

De zoutwaterkrokodil is nu "minst bezorgd" op de IUCN "Rode Lijst" van Bedreigde Soorten, dankzij conserveringsinspanningen. Het bereik - dat zich ooit verspreidde van Zuidoost-Azië naar Noord-Australië - is echter veel smaller dan het vroeger was. Het is nergens te vinden in Thailand, Laos of Vietnam, volgens onderzoek dat werd uitgevoerd vanaf het begin van de jaren tachtig tot het begin van de jaren 2000.

De reden waarom zeekrokodillen niet zo wijdverspreid zijn als vroeger? Het is niets zo oogverblindend als een soort illegale handel rond hun huid; haar verlies van woongebied. Omdat de vooruitgang van menselijke infrastructuur en bouw verspreidt, is er minder natuurlijk ecosysteem beschikbaar voor niet alleen de crocs, maar ook hun prooi. Hetzelfde kan gezegd worden van dieren in Noord-Amerika, zoals onderverdelingen in plaatsen zoals Colorado, die een back-up maken naar Mountain Lion-land.

Als het gaat om zoutwaterkrokodillen die het menselijk leven in gevaar brengen - een resultaat van die menselijke expansie naar eerder ongetemde landen - een studie uit 2005 in het dagboek Wilderness & Environmental Medicine toonde aan dat de snelheid van krokodilaanvallen elk decennium toeneemt. Gekoppeld aan deze stijging is de groei van de wilde krokodillenpopulatie, die in 1971 werd beschermd en kort daarna explodeerde. Van 5000 wilde crocs in 1971 groeide het aantal 75,000 in 2000. Jeetje!

Van 1971 tot 2004 waren er 62 aanvallen in Australië, en 63 procent daarvan vond plaats in het gebied van de Noordergebieden, waar het zoutwatercocos zich bevond. In 2013, The Guardian rapporteerde dat het Northern Territory 62 totale aanslagen tussen '71 en '13 claimde, waarbij 18 aanvallen dodelijk waren.

Irwin stierf echter niet aan een krokodilaanval. De geliefde natuurbeschermer werd in 2006 heel snel door een pijlstaartrog gestoken terwijl hij snorkelde in ondiep water in Batt Reef nabij Port Douglas, Queensland, in Australië.

Zijn nalatenschap, naast het verplaatsen van een hele generatie mensen om zorgvuldiger en bedachtzaam te denken over dieren in het wild, kan ook het voortdurende behoud zijn van een van de slechtste, zoutste wezens van de natuur.

Zie ook: Wetenschappers hebben een krokodil genoemd naar Lemmy of Motörhead