Het volgende artikel bevat spoilers.
X-Men: Apocalyps draagt de tijd-hopping franchise behendig in de jaren '80, injecteren van nieuwe versies van favoriete personages en betreurenswaardige haar keuzes in de lopende Marvel mutant saga. Maar - en dit is het geval met de meeste superheldfranchisefilms - de film lijdt aan zijn opgeblazen stokken; opnieuw moeten de goeden een slechterik neerhalen die niets minder dan wereldwijde vernietiging en / of slavernij wil.
De meeste superheld- en sci-fi-films die vandaag zijn gemaakt, hebben betrekking op massamoorden op fictieve burgers. Burgeroorlog en Batman v Superman probeerde zelfs zijn bovenmenselijke protagonisten te worstelen met het gigantische aantal slachtoffers in eerdere films, maar Apocalypse staat alleen in zijn luchthartige minachting voor de werkelijke menselijke tragedie.
In Apocalypse, Oscar Isaac speelt de titel baddie, een gigantisch blauw mutant monster dat ontwaakt uit een slome van 5.000 jaar om een vreemde moderne aarde te vinden gevuld met ongelovigen en zondaars die weigeren voor hem en zijn gestoorde proclamaties te buigen. Dit maakt hem erg pissig en zweert om de aarde te reinigen en opnieuw te beginnen met alleen de sterkste mensen die overleven. Om dit te doen, moet hij vier medemutanten rekruteren - de ruiters van zijn Apocalyps - en hen zover krijgen dat hij hem helpt met zijn slechte plan.
Een van zijn rekruten is Magneto, die permanent in strijd zijnde meester van metaal voor de derde keer speelde, door Michael Fassbender. Sinds de gebeurtenissen van de vorige film, Dagen van het toekomstig verleden, Magneto is ondergedoken, zwoegend in de vergetelheid als fabrieksarbeider in het communistische Polen. Hij heeft een vrouw en een dochter, dus zijn woede is enigszins getemperd door een nieuw huisvader. Wanneer Apocalypse aanklopt, is dat eenvoudige leven verstoord en is Magneto's pas ontdekte woede een belangrijk doelwit voor uitbuiting.
Hij is ook een man met een levenlang woede en het is moeilijk om hem de schuld te geven van zijn woede over de wereld. Magneto is een lid van twee onderdrukte minderheden: hij is zowel een mutant, als een jood die de holocaust heeft overleefd. Dit laatste is een cruciaal onderdeel van zijn oorspronkelijke verhaal en identiteit, en Apocalypse maakt er gebruik van om een beroep te doen op de donkere kant van Magneto. Zijn verblijf in Auschwitz werd eerder benadrukt door regisseur Bryan Singer, in de openingsscène van de eerste X-Men film, lang geleden in 2000, maar nooit zo grof als in Apocalypse.
In een cruciaal keerpunt neemt de Apocalypse Magneto mee naar Auschwitz, het beruchte concentratiekamp waar hij jarenlang als een klein kind heeft geleden. En in een toneelstuk om hem te machtigen, helpt Apocalypse hem de plek naar gruzelementen te blazen, de nare kazerne en kamers in de vernietigingskampen te laten ontploffen.
Het is een schokkend en diep ongemakkelijk moment, hoewel de vernietiging volledig digitaal was; dit is een film die is gevuld met rampen op het groene scherm. Het is duidelijk genoeg dat Singer en scenarioschrijver Simon Kinberg een beeld wilde creëren dat Magneto uit zijn tragische verleden kon bevrijden, maar een plaats ontlokte waar enkele van de ergste gruweldaden van de 20e eeuw plaatsvonden, in een stripboek niet minder, voelt wild aan onnodig.
Het is één ding wanneer miljoenen mensen in abstracto worden gedood, in grote CGI-explosies; we zijn dat spektakel grotendeels gewend geraakt, ook al is het grote verhaallijnen gaan beïnvloeden (in Batman v Superman en Captain America: Civil War met name). Gefabriceerde massale sterfte is nu een gegeven, waarbij de inzet voldoende wordt verhoogd om superhelden te kunnen oproepen. Het is veel anders, en meer visceraal verontrustend, wanneer een zeer echte tragedie wordt uitgebuit als een complot om een grote blauwe demon te helpen in een bedrijfsproductie die een miljoen andere routes zou kunnen zijn om hetzelfde punt te maken. Schop een Hitler-pop, steel wat Nazi-goud, maak een domme snor en dans rond. Ze dienen allemaal hetzelfde doel en komen met veel minder bagage en bravoure.
We zijn gewend geraakt aan superheldenfilms door fictieve holocausts te creëren; het is wanneer ze beginnen te rotzooien met het echte feit dat hun gevoel van eigenbelang en real-world impact te ver gaat.
Hoelang duurt het voordat CD Rot elke Kanye West Compact Disc vernietigt? Niet erg
Kanye West is ouder dan cd's: door The Life of Pablo alleen via een Tidal-stream uit te geven en verwijzend naar zijn lege albumverpakking voor de Yeezus 2013 als een 'open kist voor cd's', beloofde West zijn trouw aan de digitale toekomst en riep hij de consumenten op te overwegen het gebrekkige idee van fysieke kopieën. Hij maakte een aantal goede p ...
Twitter breidt 140 limiet uit, vernietigt excuses voor het niet toevoegen van een GIF aan elke tweet
In de laatste maanden is er veel gedoe ontstaan over het gerommel dat Twitter zou kunnen aanscherpen of de bekende limiet van 140 tekens in tweets zou kunnen wegnemen. Vandaag is het eindelijk gebeurd - maar op een manier die de #RIPTwitter-factie minder snel beledigt. Twitter heeft zijn plan aangekondigd om de linktekst niet meer te tellen voor ...
'Rick and Morty' vernietigt het universum in de verhaalcirkel 'Rick Potion # 9'
Dan Harmon ambieert elke aflevering van zijn hitshow, 'Rick en Morty', volgens een achtdelige 'verhaalcirkel'. Meestal is het Rick of Morty die de cirkel moet voltooien, maar wat gebeurt er de eerste keer dat Jerry alle acht stappen uitvoert? Het universum is vernietigd - letterlijk en figuurlijk.